Die term is vreselijk. Die moet je nooit gebruiken. Dat is iemand afschepen: ‘leer er maar mee leven’.
En toch is het waar je voor staat als je Tinnitus hebt.
En het is waar ik voor sta sinds ik een ‘lotgenoten’groep begeleid. Andere mensen helpen met een manier zoeken om er meet te leven. Want het gaat niet weg. Nooit.
Ik was erg blij toen ik door mijn collega gevraagd werd om deze groep mee te begeleiden. “Jij bent ervaringsdeskundige. Dat is meerwaarde.”
Tegelijk vond ik het spannend. Want ík weet wel hoe ik er mee om kan gaan, maar dat is iets wat je niet zo maar even aan een ander leert.
Daarom was ik gisteren erg gelukkig.
De groep had een week eerder tips uitgewisseld. (op post it’s schrijven , op een poster plakken en dan bespreken). Ik had toen een post-it geschreven met: “er naar luisteren”. Dat maakte mensen nieuwsgierig. Toen kon ik uitleggen hoe ik dat deed. (dat weekend besloot ik daar meteen maar een filmpje van te maken).
De deelnemers kozen allemaal 1 tip om uit te proberen. Twee er van kozen die van mij. Juist omdat die voor hen zo vreemd was.
(Nou gaat het er niet om dat die tip van mij was. In een eerdere groep was deze tip door een van de deelnemers zelf ingebracht. Maar hij ontbrak nu. Het gaat er om dat ik twijfelde of ik deze ‘er in zou gooien’. Dat heeft te maken met de dubbelrol die ik heb als ervaringsdeskundige en als begeleider. Geen oplossingen opdringen)
En toen gebeurde het !
Gisteren kwam de groep weer bij elkaar en besprak wat de tips hadden opgeleverd.
De twee deelnemers gaven aan dat de tip gewerkt had! Een er van had er zelfs een orkestje van gemaakt. (Synchronicity? ik had op youtube een concert geplaatst!) Ze was in slaap gevallen tijdens het luisteren.
Daar werd ik dus zo maar even heel gelukkig van !
Ben nog een beetje aan het uitzoeken wat ik waar neer zet. Ik heb hier ook over geschreven op mijn andere site. hier staat dat ingedikte verhaal
Jacob Jan Voerman 