van Carolien Geurtsen leer ik om mijn leven rechtstreeks in mijn blog te gieten.
Carolien schrijft ronkende blogs, alsof de inktpot van het leven is omgevallen, en de inkt als vanzelf letters vormt.
Laten komen wat komt.
Laten gaan wat gaat.
Ook over dat leven zelf leer ik van haar.
Lukken en mislukken, vervangen door gebeuren. En er gebeurt van alles.
En ik leer om niet weg te kijken van het inktzwarte en lelijke. (Soms dan, Carolien, niet altijd en niet te vaak!) Carolien kijkt niet weg. Ze ziet, leest, en maakt zich zorgen. Ze deelt die zorgen, houdt me waakzaam.
En mijn motto van mijn blog over slechthorendheid heb ik eigenlijk van haar.
‘We have the right to do mistakes’,
Dat schreef de Turkse groep Kekeça aan het begin van een workshop bodypercussion.
Die zin greep me. Dat was niet zomaar. Die zin was een echo van de tekst die Carolien vond en adopteerde:
In this house
We do real
We do mistakes
We do second chances.
Dat is Carolien ten voeten uit, zoals ik haar ken via haar blog en via twitter: @Caro_Geurtsen .
Thanks for shaking my tree Carolien.
Deze is voor jou:
(ik vind de sfeer en de lol waarmee Peter en zijn trawanten dit brengen, erg bij je passen)
Jacob Jan Voerman 
Wat een compliment JJ en wat heb ik hier van genoten * Shaking the tree* en nog want hij staat al voor de derde keer op. precies een Carolien nummer indeed, maar ook eentje die ik nu na een hooikoortsnacht even heel goed kan gebruiken. JJ echt fnatastisch hoe jij zulge goeie woorden kan vinden en durft, iedere keer weer, uit te breiden in je kwetsbaarheid tot kracht maken en vice versa.
Superbedankt
Carolien
Oerol 2012
Pingback: Zielsgenot en Pijn » De Helden van Oerol #PHOT