In #blogpraat deed ik het nog:
Rode lijnen en kaders verdedigen. Creativiteit kan ook juist ontstaan door de beperking.
Dat laatste klopt nog steeds, en voor een aantal projecten houd ik die rode lijn aan:
Maar mijn meeste blogs gaan hier verschijnen. En hier laat ik de rode lijn helemaal los.
Wat een heerlijke vrijheid. Het mag overal over gaan.
De enige beperking is dat ik hier mezelf blijf. Helemaal en onvoorwaardelijk.
Ik ontdekte dat ik met die andere blogs (vooral mijn werkblog), mezelf opnieuw aan het uitvinden was. Ik knutselde iets moois, zag het eindresultaat al voor me. Schaven en schuren. Weglaten. Veel te veel bezig met wat anderen er van vinden.
Nu ga ik het andersom doen.
Geen eindresultaat voor ogen. Alleen het begin. Ik ga het blog niet gebruiken om mezelf (opnieuw) uit te vinden. Ik ga het gebruiken om mezelf weer te ontdekken.
De rode draad ga ik niet neerleggen. Ik ga hem vinden.
Eerst opruiming. Wat oude stokpaardjes loslaten die te lang op stal hebben gestaan.
En dan mezelf verrassen met wat ik vind.
Jacob Jan Voerman 
Super Jacb Jan! Ik doe met hoe mee!
Gweldig. Dit opent ook mijn ogen.
Weg met het “pleasen”maar zijn en worden wie je wilt.
De werk in uitvoering gaat echt beginnen.
De volle koffers wat je altijd doet en bent achterlaten en met lege koffers jezelf opnieuw
uitvinden en ontdekken.
Ga en gij zult vinden.
Super Jacob Jan. Mooi dat je nu ook op WordPress zit. En volgens mij ga je jezelf heel erg verrassen nu je de rode lijn los laat. Ben benieuwd naar je artikelen de komende tijd!
Pingback: Doen of niet doen | Jacob Jan Voerman
Pingback: Focus! (2) | Jacob Jan Voerman